پیام‌رسان سروش در تابستان ۹۷ دچار فراز و نشیب‌های مدیریتی زیادی شد. پس از رفتن میثم سیدصالحی که از سمت صداوسیما مدیریت سروش را بر عهده داشت، مرتضی رحیمی از طرف بخش خصوصی مدیرعامل این پیام‌رسان شد. اسفند سال گذشته، محصول جدید سروش‌پلاس توسط تیم فنی سروش به بازار عرضه شد و همچنان در حال توسعه و بهبودسازی است. در حاشیه‌ی رویداد موبایل ایران، گپ و گفتی کوتاه با مرتضی رحیمی مدیرعامل جوان سروش انجام دادیم که این گفت‌وگو را در ادامه می‌خوانید.
موافق همکاری نبودیم
رحیمی صحبت‌هایش را با اشاره به همکاری‌ای که با جام جم داشتند شروع می کند و می‌گوید: «بهمن ماه ۹۴ بود که سروش را لانچ کردیم. این محصول حاصل تلاش یک تیم از دانشجویان دانشگاه شریف بود و ماه‌ها روی این پروژه کار شده بود. پس از مدتی، صداوسیما که به‌دنبال داشتن یک پیام‌رسان بود، سروش را خرید اما توسعه‌ی فنی سروش همچنان توسط بخش خصوصی انجام می‌شد. اوایل سال ۹۷، تیم ما با موسسه‌ی جام جم ترکیب شد. در ابتدا همه‌چیز خوب پیش می‌رفت، اما در اواسط سال ۹۷ با اختلافاتی که بین ما و موسسه‌ی جام جام پیش آمد، محصول ما یعنی سروش از مسیری که برایش مد نظر داشتیم خارج شد. تا اینکه اواخر ۹۷ با صداوسیما وارد مذاکره شدیم و از آنها خواستیم خودشان روی پروژه‌ی سروش کار کنند. صداوسیما از ما خواست پروژه را ادامه بدهیم اما ترجیح ما بعد ازمسائل پیش آمده این بود که تیم جدیدی با محصول جدید شکل بدهیم.»
رحیمی در پاسخ به این سوال که مگر پروژه‌ی سروش چقدر موفق بود که به اتخاذ تصمیم برای توسعه‌ی محصول جدید منجر شد افزود: «از نظر ما سروش پروژه‌ی موفقی بود و به رکوردهای خوبی در تعداد کاربر ثبت‌نامی (۱۳ میلیون یوزر) و تعداد کاربر فعال در یک ماه (۷.۵ میلیون) رسید. در حال حاضر هم ۸۰۰ هزار یوزر در سروش‌پلاس داریم و این یعنی موفقیت ما. علی‌رغم اینکه سروش‌پلاس پروژه‌ی جدیدی است، در مدت‌زمان کوتاهی که در کافه بازار عرضه شده با استقبال خوبی مواجه شده است.»
رحیمی در ادامه درباره‌ی کمک‌های مالی‌ای که به سروش شده است، گفت: «ما کمک بلاعوضی نگرفتیم؛ یک وام پنج میلیاردی دریافت کردیم که بازپرداخت آن هم شروع شده است. تمام مبلغ وام دریافتی را هم خرج تهیه‌ی زیرساخت و سخت‌افزار کردیم و به‌صورت شفاف و روشن هم در این باره گزارش دادیم. ایرادی که به ما گرفته می‌شود این است که به جای خرج میلیاردی در چنین پروژه‌ای، می‌شد چنین مبلغی را در ۱۰۰ استارتاپ دیگر هزینه کرد. در حالی که چنین تفکری اشتباه است. این روزها همه ایده دارند اما اینکه تیمی بزرگ، توانسته یک پروژه‌ی بزرگ در سطح ملی را توسعه بدهد و بتواند نیاز جامعه را برای داشتن پیام‌رسان داخلی تا حد زیادی برآورده کند، اتفاق بزرگی است و نتایج مهمی دارد که نمی‌توان آن را نادیده گرفت یا با کار استارتاپ‌های کوچک‌تر مقایسه کرد.»
وی در پاسخ به این سوال که چرا پیام‌رسان‌های داخلی در هم ادغام نمی‌شوند که بتوانند یک پیام‌رسان قدرتمند تشکیل بدهند، گفت: انحصارطلبی در هیچ زمینه‌ای خوب نیست حتی اگر منجر به ایجاد یک تیم قوی شود. قاعدتا هرکدام از شرکت‌های فعلی می‌خواهند پیام‌رسان خود را داشته باشد. چرا که ملاحظات درآمدی خود را دارند. ما به عنوان تیم سروش‌پلاس با تعریف پروژه‌های مشترک و همکاری مشترک مشکلی نداریم و از این مساله استقبال هم می‌کنیم. ما پیشنهاد دادیم به جای ادغام کامل شرکت‌ها، سرویس‌های مشترک بین پیام‌رسان‌های تعریف شود؛ مثلا برای ذخیره‌سازی فایل از زیرساخت مشترکی که ما ارائه می‌دهیم استفاده شود. با توجه به اینکه هزینه‌ی تامین سخت‌افزار بالاست، با این کار نیاز نیست که یک فایل چندین بار ذخیره شده و فضای اضافی اشغال شود.»
وی در انتها تصریح کرد: «در حال حاضر تمرکز ما روی پروژه‌ی سروش‌پلاس است. برنامه‌های بیشتری برای توسعه‌ی این محصول داریم و به زودی بخش تبلیغات را هم به آن اضافه خواهیم کرد. تلاش می‌کنیم بتوانیم در سروش‌پلاس به‌عنوان پرطرفدارترین پیام‌رسان ایرانی، بهترین سرویس را برای کاربران مهیا کنیم.»
انحصار در بودن پیام‌رسان بومی شکل می‌گیره؛ نه در بودن پیام‌رسان. اگه سیاست مسدودسازی پیام‌رسانای خارجی نباشه و یه پیام‌رسان قدرمتند بومی باشه، رقابت و جذب کاربر خیلی مؤثرتره.