با افزایش تب خرید و فروش اینترنتی در کشور، کم کم بر تعداد ذینعفان این بخش از اقتصاد نیز افزوده می شود. انگار این مرتبه قرار است با بهانه ابلاغ ماده ۸۷ قانون نظام صنفی دوستان اصناف وارد این حوزه شوند. آنطور که شکریه نایب رئیس اتاق اصناف ایران گفته است اتاق اصناف سعی دارد تا با ایجاد یک شبکه جامع خرید و هم چنین الزام متقاضیان کسب و کار اینترنتی در جهت اخذ پروانه کسب، در مسیر جلب اعتماد مردم به این رویه گام های اساسی بر دارد. ایشان با اشاره به موضوع کلاهبرداری های اینترنتی افزودند متأسفانه افراد سودجو با راه اندازی سایت های غیر قانونی خرید کالا، اقدام به کلاهبرداری می کنند.
اولین سوالی که ذهن فعالین این حوزه را به خود مشغول می کند، موضوع کلاهبرداری فروشگاه های اینترنتی است. به عنوان یک مطلع عرض می کنم، بنا بر اعلام پلیس فتا شکایت از کسب و کارهای اینترنتی دارای نماد اعتماد الکترونیکی کمتر از ۲% می باشد. با اینحال معلوم نیست نیت افراد مسئول در این چند وقت نسبت به بزرگنمایی کلاهبرداری های اینترنتی چیست ؟ آیا با گرفتن مجوز از اتحادیه کلاه برداری، سوء استفاده گران متوقف می شود؟
دومین سوال. کسب و کارهای اینترنتی تا چه زمان باید منتظر ورود یک سازمان جدید به عنوان ذینفع باشند ؟ مگر قانون مرکز توسعه تجارت الکترونیکی را به عنوان مسئول ساماندهی و توسعه کسب و کارهای اینترنتی معرفی نکرده است ؟ مگر قرار به تسهیل تجارت و کم کردن بورکراسی نبود ؟ فکر می کنید اینگونه می توانیم شعار اشتغال یکصد هزار نفری در بخش فناوری اطلاعات را که در این چند روز از زبان مسئولین محترم شنیده ایم، محقق نمائید ؟
سوال سوم. آیا اتاق اصناف با نگاه سنتی خویش به کسب و کار، زیر ساخت های خود را جهت پذیرش کسب و کارهای اینترنتی آماده نموده است؟ متاسفانه با گذشت بیش از سه سال از زمان آغاز اعطای پروانه کسب توسط اتحادیه فناوران رایانه تهران کمتر یکصد پروانه به کسب و کارهای اینترنتی اعطا شده است. طبیعی است با شرایط سختی که آن اتحادیه برای عضویت تعیین نموده است، جوانان کارآفرین و خلاق موفق به دریافت این مجوز نمی شوند
سوال چهارم. با وجود درخواست و مراجعات مکرر، در خصوص مشارکت کسب و کارهای اینترنتی در زمان نوشتن این طرح، متاسفانه عکس العملی از مسئولین دیده نشد. تا کی باید در اتاق های دربسته برای دیگران قانون بنویسیم ؟
سوال پنجم. تعدای زیادی از کسب و کارهای اینترنتی مشاغل خاص و نو محسوب می شوند و فعالیت شان مرتبط با صنف خاصی نیست. مثل سایت های تخفیف گروهی و یا سایت های خرید و فروش کالاهای دست دوم. برای اینها چه برنامه ای دارید ؟ فروشگاه هایی که ده ها طبقه کالایی را عرضه کرده اند را چه خواهید کرد ؟
به نظر می رسد اصناف فیزیکی از راه اندازی کسب و کارهای فناور که توانسته اند سهم خوبی از بازار را با فروش منطقی به دست آورند، دچار نگرانی شده اند و می خواهند از این طریق سرعت رشد آنان را کنترل نمایند.
سوالات دیگری در ذهن نگارنده نقش بسته است که در این مجال نمی گنجد. امید است مسئولین به جای وارد کردن دستگاه های موازی به این بخش از اقتصاد، به فکر وحدت نظری و عملی در میان خود باشند.
رضا الفت نسب
دبیر انجمن صنفی کسب و کار اینترنتی
احسنت
خوب بود