شایان شلیله: الکامپ یک نمایشگاه تخصصی در صنعت فناوری اطلاعات است٬ صنعتی که قرار است در دنیای امروز٬ پاسخگوی نیاز های تمام اقشار جامعه باشد. اما برنامه ریزی این نمایشگاه هرساله با مشکلات زیادی روبه رو است. نمایشگاهی که باید فناوریها و دستاوردهای صنعتی را به رخ بکشد که بدون برنامه‌ریزی دقیق و مدیریت پروژه نمی تواند حاصلی داشته باشد. اما این نمایشگاه هر ساله بدون هیچ برنامه ریزی و زمابندی مشخصی٫ می خواهد نمایش شکوفایی این صنعت باشد.
شاید به جرات بتواند گفت آخرین الکامپی که با برنامه ریزی و مدیریت برگزار شد مربوط به الکامپ ۲۰۰۴ بود که توسط سازمان نظام صنفی مدیریت و برنامه ریزی شد و قرار بود که سازمان نظام صنفی٬ برای چند سال بعد، برگزار کننده این نمایشگاه باشد. رویایی برای صنف که چند هفته پس از پایان نمایشگاه به پایان رسید.
نمایشگاه سال های بعد٬ هرساله با درگیری شدید صنف و دولت همراه بود. تا جایی که برای چند سال سازمان نظام صنفی از تمام اعضا خود خواست که در این نمایشگاه شرکت نکند. نمایشگاه با رکود مواجه شد و جای شرکت های بزرگ را کپی کننده های CD پر کردند.
در دولت امید٬ همه امید داشتند که این نمایشگاه صنفی را خود صنف برگزار کند. یعنی کار را به کاردانش واگذار کنند. اما امروز و فردا کردن های بسیار و مشخص نبود زمان برگزار نمایشگاه٬ خیلی از اعضا و شرکت های بزرگ را دلسرد کرد. شرکت هایی که برای کوچک ترین فعالیت خود٬ زمانی زیادی را برای برنامه ریزی آن اختصاص میدهند٬ معلوم نبود که چگونه می بایست به یکباره در کمتر از یک هفته برای شرکت در نمایشگاه برنامه ریزی کنند.
سازمان نظام صنفی درخواستی را مطرح کرد که نمایشگاه یک ماه دیرتر برگزار شود. زیرا برنامه ریزی شرکت در یک نمایشگاه تخصصی٬ کار یک روز و یک هفته نیست و شرکت ها نیاز داشتند که برای برنامه ریزی حضور خود در نمایشگاه زمانی بیشتری داشته باشند. در نهایت ٬ دولت پیروز ماجرا بود. و صنف از برگزاری این نمایشگاه کنار رفت.
اما سوال اصلی زمان برگزاری نمایشگاه نیست. سوال اصلی این است که «چرا و مشکل اصلی در ساختار دولت کجاست٬ که نه دولت امید و نه دولت های قبلی٬ از برگزاری این نمایشگاه توسط بخش خصوصی و توسط صنف و دیگر نهاد ها و انجمن ها مرتبط با این حوزه جلوگیری می کنند.
خبر انصراف نظام صنفی رایانه‌ای را از برگزاری الکامپ در وبنا بخوانید.
