حدود ساعت ۱۱ شب بود که خبری توجه من را به خود جلب کرد. “حجت الاسلام والمسلمین دکتر حسن روحانی، رییس جمهوری اسلامی ایران در حکمی دکتر محمود واعظی را با حفظ سمت به عنوان «سرپرست مرکز ملی فضای مجازی و سرپرست دبیرخانه شورای عالی فضای مجازی» منصوب کرد.” این عنوان خبری بود که در شب گذشته در بسیاری از سایت های خبری منتشر شد.
خبر برکنار اخوان بهابادی شاید برای بسیاری دور از ذهن نبود. اما پرونده شورای عالی فضای با طرحی مربوط به VPN ملی جنجالی تر از آن شد که خیلی ها فکرش را می کردند. شاید نشود به درستی پرونده دکتر اخوان را مورد بررسی قرارداد زیرا وی در طول زمان مسئولیت خود٬ بیشتر از آن که درگیر سیاست گذاری های کلان باشد٬ درگیر حاشیه هایی بود که بتواند به شورای عالی فضای ساختاری بدهد تا پس از سالیان سال ٬ فضای مجازی و ICT در ایران دارای نهادی یگانه برای سیاست گذاری باشند.
همزمانی این خبر با عدم برگزاری جشنواره و نمایشگاه رسانه های دیجیتال را نه می شود به فال نیک گرفت٬ و نه میشود هنوز به صورت مشخص گفت که آینده فضای مجازی و کسب و کار های اینترنتی در نهایت به دست کدام سازمان و نهاد و وزارت خانه سپرده می شود.
تنها نکته ای که اینجا اهمیت دارد٬ توافق تمامی فعالان این حوزه در خصوص وجود نهادی قدرتمند به عنوان تنها نهاد سیاست گذاری است. چیزی که شاید در طول ۱۶ سال گذشته به عنوان یک مرکز که متولی تمام امور مربوط به این حوزه باشد برای بسیاری یک آرزو بوده است.
