وبنا – مصطفی لامعی – سایتهای Dating یا به صورت محترمانه تر همسریابی یکی از پردرآمدترین سایتها در دنیا هستند. تنها کاری که این سایتها انجام می دهند فراهم کردن یک محیط مجازی مناسب است که هدف آن کمک به افراد برای شناختن همدیگر است. این سایتها دقیقا مانند یک جامعه مجازی مانند فیس بوک، کلوب و وبززز عمل می کنند و تنها تفاوت آنها داشتن یک هدف مشخص است و آن کمک به همسریابی.
البته ارتباطهای اینترنتی همیشه می توانند مشکل آفریرن باشند و کاربران باید خودشان مراقب باشند تا در دام افراد سود جو نیافتند. این مسئله نه تنها در مورد سایتهای همسریابی بلکه در مورد هر ارتباط اینترنتی دیگری نیز صادق است.
در اخبار آمده است که آقای فرهاد تجری عضو کمیسون قضایی و حقوقی مجلس اعلام کرده است که با سایتهای همسریابی برخورد قضایی خواهند کرد. در ادامه خبر آمده است: “فعالیت سایتهای همسریابی مجرمانه و غیرقانونی است”. البته ایشان به ماده قانونی مورد نظرشان اشاره نکرده اند و دلیل خاصی هم ذکر نکرده اند که چرا فعالیت این سایتها می تواند غیر قانونی باشد. همانطور که قبلا هم گفتم فعالیت سایتهای همسریابی چیزی جز فراهم کردن محیطی مناسب برای برقراری ارتباط نیست و اگر این سایتها وجود نداشته باشند نیز افراد با استفاده از وسایل دیگر با هم آشنا می شوند.
از سوی دیگر آقای رضا جعفری سرپرست دادسرای ویژه رسیدگی به جرائم رایانه ای نیز همانند آقای تجری اعلام کرده اند که به شدت با این سایتها برخورد خواهند کرد. در متن خبر آمده:
در متن خبر دو نکته تامل برانگیز وجود دارد یکی اینکه دفاتر همسریابی باید از وزارت ارشاد مجوز دریافت کنند و این یعنی متولی ازدواج در کشور وزارت ارشاد است. در ادامه خبر ایشان عقیده شخصی خودشان را مطرح کرده اند و گفته اند که سایتهای همسریابی کلا به دنبال بی بند و باری هستند. در ادامه ایشان گفته اند:
“اعتقاد دارم پیامدهای ازدواج از طریق اینترنت و سایت ها و دفاتر همسریابی کمتر از دوستیهای خیابانی نیست و شاید به مراتب شدیدتر نیز باشد و اگر بنا باشد هر فردی سایتی راه اندازی کند و بدون چارچوب قانونی مبادرت به فعالیت در زمینه مسائل فرهنگی و حساسی همچون ازدواج کند به طور حتم هرج و مرج و بی نظمی را در جامعه به دنبال خواهد داشت. به اعتقاد این مقام ارشد در قوه قضائیه زندگی ۹۰ درصد کسانی که از طریق این گونه ارتباطات مبادرت به انتخاب همسر می کنند به سرانجام نمی رسد و در نهایت به طلاق منجر می شود. “
آنچه که در مورد این گفته باید مطرح کرد اینکه به نطر بنده مسئله ازدواج یک مسئله شخصی است و هر دوطرف بعد از آشنایی باید با دقت زیادی تصمیم به ازدواج بگیرند. این آشنایی در جامعه سنتی ما به کمک بزرگترها انجام می شود و از آنجا که ازدواج امر بسیار مهمی است به نظر می رسد استفاده از نظرات بزرگترها بتواند کمک فراوانی به موفقیت آن بکند. از طرف دیگر با تغییر محیط زندگی، هر روز امکانات جدیدی برای آشنایی بوجود آمده است. اگر تا دیروز تنها مادربزرگ از لیست دخترهای مناسب برای ازدواج با خبر بود، امروز، جوانان خودشان افراد مورد علاقه شان را در دانشگاه، محل کار، اینترنت و… پیدا می کنند. بله اینترنت هم تنها یک محیط است و همانطور که ما در محیط های دیگر طوری رفتار می کنیم که کسی نتواند کلاهمان را بر دارد در محیط مجازی هم باید این موارد را رعایت کنیم. کلا باید خاطرنشان کرد که افراد خودشان مسئول موفقیت یا شکست در ازدواجشان هستند نه اینترنت یا دانشگاه یا مادربزرگ مربوطه.
نکته ای که باید خدمت آقای تجری و جعفری خاطر نشان کرد این است که این سایتها تنها گونه ای از ابزارهای جدید برای انجام کار هستند با جمع آوری آنها کاری از پیش نمی روند و همچنان شاهد ازدواجهای ناموفق خواهیم بود. اینترنت محیط بسیار گسترده ای است و افراد به هر روشی می توانند با همدیگر آشنا شده و ازدواج کنند به نظر من بهتر است فرهنگ درست ازدواج کردن را به جوانان آموخت تا آنها از هر روشی که با هم آشنا می شوند از راه درست اقدام به ازدواج کنند. در حقیقت باید نقش بزرگترها را در روشهای نو نیز پررنگ تر کرد.
حالا سوال اینجاست؟ هر گونه فعالیت همسریابی در اینترنت ممنوع است؟ یعنی اگر از سایتهای اجتماعی مانند کلوب یا وبزز برای همسریابی استفاده شود این سایتها هم مجرم خواهند بود؟ آیا می توان هر سایتی را تنها به دلیل اینکه عده ای از کاربران از آن درست استفاده نمی کنند تعطیل کرده یا آنرا فیلتر کرد؟
