بنیانگذار سایکلاپس در گفتگو با وبنا از راه‌اندازی و چشم‌انداز پیش روی این استارتاپ می‌گوید؛

برنامه سایکلاپس برای درمان اوتیسم، بیش‌فعالی و انواع فوبیا با واقعیت مجازی

تاریخ انتشار: ۱۵ شهریور ۱۳۹۹
کلینیک واقعیت مجازی

تنبلی چشم بیماری است که بسیاری از کودکان و خانواده‌هایشان با آن دست و پنجه نرم می‌کنند و روش‌های سنتی برای درمان این بیماری پاسخگویی نیازهای کودک امروز نیست. وبنا با تعقیب ردپای یک ایده استارتاپی در زمینه درمان تنبلی چشم به استارتاپ سایکلاپس رسید. این استارتاپ به ارائه راهکارهایی مبتنی بر واقعیت مجازی و هوش مصنوعی در زمینه درمان بیماری تنبلی چشم پرداخته و تلاش کرده به کمک بازی، انیمیشن و کارتون فرآیند درمان این بیماری را برای کودکان و خانواده‌هایشان آسان کند. به گفته بنیانگذار سایکلاپس، این استارتاپ قصد دارد در سال‌های آتی تبدیل به یک کلینیک واقعیت مجازی با قابلیت درمان بیماری‌های دیگر مانند اوتیسم، بیش فعالی و … هم بشود. آریا سلطانی بنیانگذار ۲۴ساله این استارتاپ متولد تهران است. او در مقطع کارشناسی مهندسی پزشکی گرایش بیوالکتریک تحصیل کرده است. با این بنیانگذار جوان به گفتگو نشستیم تا برایمان از ایده تا راه‌اندازی سایکلاپس بگوید.

ورودتان به بازارکار چه سالی و در چه حوزه ای بود. از تجربه کاری تا امروز و قبل از راه اندازی استارتاپ سایکلاپس برایمان بگویید؟

از سال ۹۵ وارد بازارکار و حوزه استارتاپی شدم و اولین آشنایی من با اکوسیستم به حضور در رویداد استارتاپی دانشگاه شریف برمی‌گردد. حوزه فعالیت من با توجه به رشته تحصیلی‌ام سلامت هوشمند است و تا امروز در ۳استارتاپ حوزه سلامت هوشمند به عنوان بنیانگذار حضور داشتم.تجربه مدیریت پروژه چند استارتاپ دیگر در حوزه سلامت را هم دارم.


سال ۹۵ فعالیتم را با استارتاپ اسلیپیلو به عنوان بنیانگذار و مدیراجرایی شروع کردم و این همکاری تا اواسط سال ۹۷ ادامه داشت. سال ۹۷ وارد استارتاپی در حوزه توریسم سلامت به نام هلث پلاس شدم. در نهایت اواخر سال ۹۷  از این استارتاپ هم جدا شدم و خودم به عنوان هم بنیانگذار و مدیرعامل استارتاپ سایکلاپس را راه‌اندازی کردم.

ایده سایکلاپس چطور و چه سالی شکل گرفت و چطور اجرا کردید؟

ایده اواخر سال ۹۷ شکل گرفت. من با توجه به رشته تحصیلی‌ام در یکی از کلینیک‌های چشم تهران مشغول بکار بودم که با صحنه‌ای عجیب مواجه شدم. یکی از خانواده‌ها به دنبال کودکش که مبتلا به بیماری تنبلی چشم بود، می‌دوید که پد را روی چشمش قرار دهد و کودک همکاری لازم برای درمان را نداشت. در واقع به دلیل مشکلاتی که درمان سنتی بیماری تنبلی چشم دارد اغلب کودکان حاضر به استفاده از روش‌هاس سنتی نیستند. از آنجا این ایده به ذهنمان رسید که کاری در زمینه بیماری تنبلی چشم انجام دهیم و  راهی برای درمان جذاب‌تر و جدید این بیماری ارائه کنیم. بعدتر در بررسی‌ها به این نتیجه رسیدیم که غیر از بیماری تنبلی چشم بیماری‌های دیگر مثل اوتیسم، بیش فعالی و … هم این مشکلات را در شیوه‌های درمان دارند. درواقع روش‌های سنتی دیگر پاسخگوی درمان این بیماری‌ها نیست و باید روش‌های جدید برای درمان ابداع کرد.

 

اخبار اکوسیستم استارتاپی را از کانال تلگرام وبنا دنبال کنید

 

استارتاپ‌تان را چطور معرفی می‌کنید؟چه نیازی را قرار است در جامعه پاسخ دهد؟

سایکلاپس یک کلینیک واقعیت مجازی است. این کلینیک واقعیت مجازی برای دسته‌ای از بیماری‌ها که روند درمانی دشواری دارند با استفاده از بازی درمانی در محیط واقعیت مجازی و به کمک هوش مصنوعی درمان را جلو می‌برد. به دلیل فرآیند سخت درمان برخی از بیماری‌ها ،اقدامات درمانی توسط بیمار به خوبی اجرا نشده، کنار گذاشته می‌شود و درمان ناتمام می‌ماند. از طرفی برخی از کودکان که درمان سنتی بیماری‌ها را کامل نمی‌کنند در فرآیند تحصیل، یادگیری، برقراری روابط اجتماعی و دوستانه دچار مشکل می‌شوند. ما به دنبال راهی بودیم که درمان این بیماری‌ها را برای کودکان راحت‌تر کنیم. سایکلاپس برای ۳گروه ارزش ایجاد می‌کند، مهم‌ترین آن‌ها کودکان هستند که خدمات ما فرآیند درمان را برایشان  جذاب‌تر و کارآمدتر کرده و طول درمان را کاهش می‌دهد. خانواده‌ها با توجه به آموزش‌ها و مشاوره‌های ما می‌آموزند که چگونه با کودک تعامل کنند و در طول بیماری در کنار کودک باشند. به پزشکان هم این قابلیت را می‌دهیم که بتوانند بیمار را در طول دوره درمان رصد کنند، از نتایج درمان مطلع شوند و دسته‌بندی بیماران را انجام دهند.

سایکلاپس در حال حاضر چه خدماتی را ارائه می‌دهد و در آینده قرار است چه بخش‌هایی به پلتفرم فعلی اضافه شود؟

سایکلاپس در حال حاضر روی درمان تنبلی چشم تمرکز دارد و سال گذشته را صرف توسعه پلتفرمی برای درمان این بیماری کرده است. از طرفی سعی کردیم خلا نبود عینک‌های واقعیت مجازی متناسب با نیاز کودکان در بازار داخلی را پوشش ‌دهیم. تیم ما از سال ۹۸شروع به ساخت این عینک‌ها کرده است تا بتوانیم این نیاز را تاحدودی برطرف کنیم. ما در کنار بخش درمانی در اپلیکیشن سایکلاپس بخشی مختص آموزش خانواده‌ها درنظر گرفتیم. در یکسالی که طی فرآیند تست‌های بالینی در کنار خانواده‌ها بودیم، به این نتیجه رسیدیم که علاوه بر عدم پذیرش درمان سنتی توسط کودکان، خانواده‌ها هم در زمینه تعامل با کودک نیاز به آموزش دارند. ما در کلینیک واقعیت مجازی سایکلاپس به خانواده‌ها آموزش‌های تخصصی و روزانه ارائه می‌دهیم که بتوانند در کنار کودک باشند.

همچنین سایکلاپس در آینده قصد دارد تبدیل به یک کلینیک واقعیت مجازی شود که بتواند بیماری‌هایی با روند درمان دشوار مانند اوتیسم، بیش فعالی و برخی فوبیاها را هم تحت پوشش قرار دهیم.

حجم بازار صنعت موردنظرتان را چقدر برآورد کردید و برنامه ریزی شما برای تصاحب چه سهمی از این بازار است؟

طبق آمار حدودا ۳تا۵درصد کودکان جوامع مختلف مبتلا به بیماری تنبلی چشم هستند. از طرفی سایکلاپس فعالیت برون مرزی هم دارد و ما دی ماه سال گذشته از سمت وزرات سلامت عمان و امارات برای معرفی محصول دعوت شدیم. درحال حاضر کانال‌های بازاریابی در این دوکشور در نظر گرفتیم و فروش محصولمان را در این دو کشور شروع کردیم. بطورکلی بازار هدف اولیه ما در یک برنامه ۳ ساله درمان ۸هزار بیمار مبتلا به تنبلی چشم در ایران، عمان و امارات است.

تا امروز چه تعداد کاربر جذب کرده‌اید؟کرونا چه تاثیری روی کسب‌وکارتان داشته است؟

از ابتدای شروع به‌کار سایکلاپس تا امروز عمده زمان فعالیت ما به انجام تست‌های بالینی گذشته و به این دلیل که محصولمان کاملا جدید است نیاز به زمان زیادی برای اثبات کارآیی داشتیم. با این وجود  ۳۰۰کاربر فعال جذب کردیم.  ۲۰۰ عدد از محصول سایکلاپس هم در خارج از ایران به فروش رسیده است.

از اواخر سال ۹۸ باتوجه به شیوع کرونا، تعطیلی مراکز پزشکی و کمیاب شدن عینک‌های واقعیت مجازی در ایران نتوانستیم فروش جدید داشته باشیم ولی کاربرانمان همچنان فعال بودند. در شرایط کرونایی ما این مزیت را ایجاد کردیم که خانواده‌ها بتوانند بدون حضور در مطب پزشک درمان موردنظرشان را ادامه دهند.

 

رقابت در این حوزه را چطور می‌بینید؟ مزیت شما نسبت به رقبایتان چیست؟

داخل کشور رقیبی در زمینه بازی‌درمانی با واقعیت مجازی در حوزه چشم نداریم اما رقیبمان همان روش‌های سنتی مثل پد و قطره‌های چشمی هستند. سه رقیب خارجی در اروپا و آمریکا داریم که توانستیم نسبت به آن‌ها مزیت‌های خوبی از جمله  قیمت پایین‌تر، استفاده از بازی، انیمیشن و کارتون برای بهبود تنبلی چشم و ارائه تحلیل‌ها در روند درمان ایجاد کنیم. به علاوه عینک‌های تولید شده توسط تیم ما بسیار راحت و مناسب برای صورت کودکان است.

تا امروز سرمایه جذب کردید یا با سرمایه شخصی کار را جلو بردید؟

بله. ۱۵۰میلیون تومان سرمایه به ازای واگذاری ۱۳درصد از سهام جذب کردیم.

 

استارتاپ‌های ایرانی را در وبنا دنبال کنید:

حجم بازار کشاورزی دقیق در ایران در سال ۱۰،۱۴۰۰هزار میلیارد تومان خواهد بود

در چند سال‌ آینده ۷۰ درصد از بازار حمل بار آنلاین می‌شود

توصیه‌های تیزنگر تولید محصولات کشاورزی را ۳۰تا۶۰ افزایش می‌دهد

 

چه چالش‌هایی را در مسیر راه‌اندازی ایده پشت سرگذاشتید؟ چطور آن‌ها را رفع کردید؟

مهم‌ترین چالش ما تازگی و نوبودن روش درمانی مورداستفاده است. فرهنگ‌سازی استفاده از تکنولوژی واقعیت مجازی هم چالش دیگری بود که برای حل آن به مدت یک سال محصولمان را در یکی بیمارستان‌های تخصصی چشم مورد تست قرار دادیم و نتایج کارمان را در یک ژورنال آمریکایی به چاپ رساندیم. از طرفی توانستیم گواهی‌نامه بین الملل از بیمارستان تخصصی چشم بگیریم و از این طریق کارآیی درمانی محصول را اثبات کنیم. در آخر دسترسی به عینک‌های واقعیت مجازی بسیار سخت بود، این عینک‌ها قیمت بالایی داشتند که برای صورت کودکان هم مناسب نبود که درنهایت تصمیم گرفتیم خودمان  شروع به ساخت این عینک‌ها کنیم.

نقاط قوت و ضعف اکوسیستم ایران را در چه می‌بینید؟

با توجه به اینکه استارتاپ و مفاهیم استارتاپی مسائلی جدید هستند، متأسفانه قوانین موجود چندان در راستای حمایت از این نوع فعالیت ها نیست. به عنوان مثال کسب مجوزها جهت شروع و ادامه فعالیت باعث افزایش هدر رفت زمان می‌شود و بسیاری از افراد در همین مرحله فعالیت خود را متوقف می‌کنند .از طرفی تهیه برخی از ملزومات و ساختارهای مورد نیاز برای ادامه فعالیت دشوار است. به عنوان مثال در زمینه تهیه برخی قطعات برای تولید محصول نهایی باید از کشورهای خارجی خرید انجام شود که این امر زمان‌بر و پرهزینه است. همچنین به دلیل عدم آشنایی بسیاری از سرمایه‌گذاران با استارتاپ‌ها، فرآیند جذب سرمایه بسیار طولانی است و باید طی جلسات متعدد و چانه زنی فراوان مبلغ جذب سرمایه را تعیین کرد. در طرف مقابل از نقاط قوت این اکوسیستم می توان به  نوپابودن، حضور افراد جوان با انگیزه در این سیستم، وجود رقابت بین استارتاپ ها و فضاهای کار اشتراکی مناسب اشاره کرد.

درباره این مطلب دیدگاهی بنویسید...

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *